heal.abstract |
Το 1963 ο καθηγητής Arrow υποστήριξε ότι το αγαθό υγεία δεν είναι όπως τα άλλα ιδιωτικά αγαθά και ότι οι δυνάμεις της αγοράς αποτυγχάνουν να προσφέρουν αποτελεσματικά κοινωνικά δίκαιη κατανομή των υπηρεσιών υγείας. Ακολουθώντας τον Arrow μια νέα σχολή οικονομολόγων ανέπτυξε μια σειρά επιχειρημάτων που δείχνουν ότι η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό. Η σχολή υποστήριξε ότι υπάρχουν ορισμένες ηθικές κοινωνικές αξίες που απαιτούν την κρατική παρέμβαση για να διατηρηθούν. Η κεντρική φιλοσοφική αρχή της σχολής αυτής είναι ότι οι υπηρεσίες υγείας πρέπει να κατανέμονται με κριτήριο τις υγειονομικές ανάγκες και όχι την αγοραστική δύναμη του ατόμου. Κανένα άτομο στην κοινωνία, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί από την παροχή υγειονομικών υπηρεσιών, απλά και μόνον, γιατί δεν έχει την οικονομική δύναμη να αντικαταβάλει την απαιτούμενη τιμή ή την αμοιβή που απαιτεί το νοσοκομείο ή ο γιατρός. Εξάλλου, τα οφέλη ενός προγράμματος γενικού εμβολιασμού ή θεραπείας μιας λοιμώδους ασθένειας, δεν περιορίζονται μόνο σε ιδιωτικά οφέλη αλλά και σε κοινωνικά. Η υποστήριξη της αναγκαιότητας για κρατικό παρεμβατισμό, θα πρέπει να συμπληρωθεί με την έρευνα των τρόπων που θα χρησιμοποιηθούν για να εξασφαλιστεί κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά αποδοτική κατανομή των πόρων υγείας. Η οικονομική ανάλυση με τις σύγχρονες μεθόδους που έχουν αναπτυχθεί και η διεθνής εμπειρία στον τομέα της υγείας, μπορούν να δώσουν χρήσιμες πληροφορίες για την διαμόρφωση οικονομικών προγραμμάτων και για την ορθολογικότερη άσκηση της κοινωνικής πολιτικής. Η μελέτη αυτή εξετάζει προτάσεις πολιτικής στο τομέα της υγείας, (ειδικά την περίπτωση της συμμετοχής του ασθενή στο κόστος των υπηρεσιών), οι οποίες αφορούν την συγκράτηση του κόστους και βασίζονται στην ανάλυση της διεθνούς εμπειρίας. Σκοπός, η αναζήτηση ορθολογικότερων προγραμμάτων.
Οι στόχοι της μελέτης είναι οι εξής:
1. Η περιγραφή των μορφών συμμετοχής στο κόστος των υπηρεσιών υγείας.
2. Ο προσδιορισμός των τρόπων με τους οποίους η συμμετοχή αυτή επιδρά στους στόχους του συστήματος υγείας. Όσο το επιτρέπει η μικρή εμπειρία των χωρών αυτής της πολιτικής.
3. Η αποτίμηση της διεθνούς εμπειρίας και η διερεύνηση των δυνατοτήτων αξιοποίησής της από τη χώρα μας. |
el |