heal.abstract |
Στις μέρες μας η σφοδρή επιθυμία των άτεκνων για τεχνογονία αυξάνει τη ζήτηση της εργαστηριακής αναπαραγωγής και προκαλεί τη γενετική επιστήμη για την επίτευξή της με κάθε μέσο. Στο πρόβλημα αυτό απαντάει η τεχνητή γονιμοποίηση, ή αλλιώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, που είναι όλες οι μέθοδοι με τις οποίες επιτυγχάνεται η σύλληψη του εμβρύου χωρίς σεξουαλική επαφή. Μία μέθοδός της είναι η παρένθετη μητρότητα, δηλαδή η κυοφορία του εμβρύου από μία τρίτη γυναίκα, η οποία προσφέρει- «δανείζευ> τη μήτρα της για λογαριασμό του ενδιαφερομένου ζευγαριού. Προσφυγή στη φέρουσα μητέρα επιχειρείται όταν η γενετική μητέρα δεν επιτρέπεται, κυρίως για λόγους υγείας να κυοφορήσει το παιδί Το θέμα ρυθμίζεται με τους νόμους 3089/2002 και 3305/2005, οι οποίοι επιτρέπουν σε άτεκνα ζευγάρια, ή πλέον και σε άτεκνες γυναίκες να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους για την απόκτηση του δικού τους παιδιού- ενός παιδιού, που είτε είναι γενετικά δικό τους είτε όχι, δεν μπορεί να τους το διεκδικήσει κανείς, εφόσον, βέβαια, τηρηθούν οι όροι και οι διαδικασίες που επιτάσσει ο νόμος. Βασική προϋπόθεση είναι η έγγραφη και χωρίς ανταλλάγματα συμφωνία των υποψηφίων γονέων και της γυναίκας που θα κυοφορήσει το μωρό, καθώς και του συζύγου της εφόσον είναι παντρεμένη. Πολλές φορές, όμως, παρόλο που οι ενέργειες διευθετήθηκαν νομικά, υπήρξαν προβλήματα, κατ’ αρχάς από την παρένθετη μητέρα, η οποία δυσκολεύεται να αποχωριστεί το μωρό μετά τη γέννα, καθώς ο δεσμός που έχει αναπτύξει με το κύημα είναι πολύ δυνατός και είναι δύσκολο να ραγεί από οποιοδήποτε συμβόλαιο ή δικαστική απόφαση. Άρα φτάνει στο σημείο να διεκδικεί το παιδί, με αποτέλεσμα πολλές ψυχολογικές και φυσικές επιπτώσεις στην υγεία της. Από την άλλη επιπτώσεις έχει και το ζευγάρι που επιθυμεί να τεκνοποιήσει, καθώς η έννοια του γονιού χάνει πια το σταθερό και βιολογικό της υπόβαθρο και η νομική συγγένεια δεν ιδρύεται απαραίτητα πάνω στη βιολογική αλήθεια. Έτσι το ζευγάρι περνάει κρίση με πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις . Και φυσικά συνέπειες έχει και το ίδιο το παιδί, το οποίο αποχωρίζεται το υποκατάστατο πρόσωπο, του οποίου το ενδομήτριο περιβάλλον ανέπτυξε επί εννέα μήνες το γενετικό κληροδότημα των «βιολογικών» του γονέων. Η εκκλησία είναι αντίθετη με την εφαρμογή της παρένθετης μητρότητας, καθώς πιστεύει ότι το θείο θέλημα είναι η αποδοχή της ατεκνίας και ότι η εφαρμογή αυτή είναι ηθικά επιλήψιμη, αφού το παιδί είναι δώρο του θεού και ότι οι φυσικοί νόμοι δεν πρέπει να καταστρατηγούνται στα ιατρικά εργαστήρια |
el |