heal.abstract |
Η πιπεριά (Capsicum spp.) καλλιεργείται σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές της υφηλίου κυρίως για τον καρπό της, ο οποίος καταναλώνεται ως λαχανικά, ως τουρσί, ως μπαχαρικό-καρύκευμα και ως υδαρής πάστα (σάλτσα). Το μπαχαρικό κόκκινο πιπέρι προέρχεται από αλεσμένους καρπούς, μετά την απομάκρυνση των σπόρων, ενώ η σάλτσα προκύπτει από τη διατήρηση των καρπών καυστικών ποικιλιών σε ισχυρό ξύδι. Το ταμπάσκο λέγεται ότι προκύπτει από εκχύλισμα καρπών πολύ καυστικών ποικιλιών. Οι γλυκές πιπεριές είναι λιγότερο καυτεροί καρποί με ελαφρό άρωμα και χρησιμοποιούνται είτε ως νωπό λαχανικά στις σαλάτες είτε στη μαγειρική ως ψητές, τηγανητές ή γεμιστές. Οι κόκκινες πιπεριές χρησιμοποιούνται συχνά σε μορφή σκόνης και για τον χρωματισμό φαγητών. Οι καρποί της πιπεριάς είτε στο στάδιο της "πράσινης ωριμότητας" είτε στο στάδιο του "ώριμου κόκκινου" ή "ώριμου κίτρινου" ή "ώριμου πορτοκαλί" είναι πλούσιοι σε βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ), βιταμίνη A και βιταμίνη Β12. Λέγεται ότι η περιεκτικότητα του ώριμου κόκκινου καρπού και ότι 70 γρ. καρπού πιπεριάς καλύπτει τις ανάγκες ενός ενήλικα σε αυτή τη βιταμίνη.(Σπάρτσης, 1985) Εκτός από τις ανωτέρω αναφερθείσες χρήσεις οι πιπεριές και ιδιαίτερα οι καυστικές έχουν και φαρμακευτικές ιδιότητες. (Κανάκης, 1998). Η πιπεριά σήμερα καλλιεργείται σε πολλά μέρη του κόσμου είτε σε υπαίθριες εκτάσεις είτε υπό κάλυψη. Η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή είναι η Κίνα με 3.520.000 στρέμματα και παραγωγή 7.022.000 τόνους. Στον πίνακα 1 παρουσιάζεται αναλυτικά η παγκόσμια παραγωγή πιπεριάς για το έτος 1997 (πηγή FAO, 1997). Στην Ελλάδα καλλιεργείται σε έκταση περίπου 40.000 στρεμμάτων, εκ των οποίων περισσότερα από 35.000 στρέμματα είναι υπαίθρια καλλιέργεια. (Περ. Γεωργία Κτηνοτροφία, 2000). |
el |