heal.abstract |
Στην παρούσα πτυχιακή εργασία θα ασχοληθούμε με δύο είδη ενδημικών φυτών την ρετσινολαδιά και τη γαλατσίδα.Της οικογένειας Euphorbiaceae. Η οικογένεια των ευφορβιίδων (Family: Euphorbiaceae) σύμφωνα με την συστηματική ταξινόμηση του APG II περιλαμβάνεται στην τάξη MALPIGIALES (order) του φυτικού βασιλείου (PLANTAE = FLORA) και απαριθμεί, σύμφωνα με τα στοιχεία του UNEP-WCMC, 4.290 τάξα (είδη/ species, υποείδη/ subspecies, ποικιλίες/ varieties και μορφές/ forms) τα οποία κατανέμονται 255 γένη (GENERA).( Τσιγκριστάρης, Κ.,2003). Στην οικογένεια Euphorbiaceae ανήκουν κυρίως ποώδη είδη, όπως θάμνοι ή και δένδρα απαντώνται κυρίως στις τροπικές περιοχές, επίσης αρκετά είναι τα σαρκώδη τάξα που θυμίζουν εκείνα τής οικογένειας Cactaceae (cacti - κάκτοι). Η Euphorbiaceae ανήκει στις κοσμοπολίτικες οικογένειες, απαντάται παντού εκτός από την Αρκτική. Αν και τα κέντρα εξάπλωσης της οικογένειας θεωρούνται οι τροπικές περιοχές της Ινδό-Μαλαισιανής περιοχής, της Αμερικής και της Αφρικής πολλά τάξα απαντώνται και στη Μεσόγειο. Τα φυτά της οικογένειας περιέχουν μεγάλη ποικιλία από φυτοτοξίνες ενώ χαρακτηριστικό πολλών ειδών είναι το γαλακτώδες ρετσίνι τους το οποίο είναι λιγότερο ή περισσότερο καυστικό. Η ελληνική χλωρίδα είναι γνωστό ότι είναι από τις πλουσιότερες στην Ευρώπη. Όμως το ενδιαφέρον της δεν είναι μόνο ο μεγάλος αριθμός των ειδών της, αλλά το γεγονός ότι πολλά από αυτά αναπτύσσονται αποκλειστικά στη χώρα μας, εξαπλώνονται σε μικρές ή μεγαλύτερες περιοχές της και ονομάζονται ενδημικά. Ωστόσο πολύ λίγα φυτά αυτής της πλούσιας χλωρίδας έχουν αξιοποιηθεί στην κηποτεχνία. Έτσι σκοπός αυτής της εργασίας είναι να αναδείξει δύο από αυτά τα φυτά την γαλατσίδα και την ρετσινολαδιά να περιγράψει και να αρχίσει την διερεύνηση για την εισαγωγή τους, σε καλλιέργεια. Ως πρώτο στάδιο εκτιμήθηκε να μελετηθεί ο πολλαπλασιασμός. (Τσιγκριστάρης, Κ.,2003). Στην εργασία υπάρχει και πειραματικό μέρος, με σκοπό τον έλεγχο της βλαστικότητας των σπόρων και των δύο επιλεγμένων φυτών. Το τεστ βλαστικότητας πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες περιβάλλοντος και σε συνθήκες θαλάμου ελεγχόμενων συνθηκών. Μια άλλη μεταχείριση επίσης ήταν η τριβή με ψιλό γυαλόχαρτο των σπόρων γαλατσίδας. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθούμε στο ότι ο σπόρος αν αποθηκευτεί κάτω από ιδανικές συνθήκες δεν μπορεί να παραμείνει ζωντανός για πάντα (Σάββας, Δ., 1993). Αν αποθηκεύσουμε σπόρο για παρατεταμένο χρονικό διάστημα και δεν τον ανανεώνουμε κάθε χρόνο, είναι σημαντικό να ελέγχουμε αν έχει ικανοποιητικό ποσοστό βλαστικης ικανότητας. Επίσης αν υπάρχουν κάποιες αμφιβολίες για το κατά πόσο ο σπόρος είναι καλός, κάνουμε ένα τεστ βλαστικότητας. (Τσιγκριστάρης, Κ., 2003). |
el |