heal.abstract |
Με την ανάπτυξη του πράσινου κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του 1960, και κυρίως με την εκτεταμένη διαπίστωση την δεκαετία του '90 της Περιβαλλοντικής κρίσης του πλανήτη, τέθηκε επιτακτικά το ζήτημα της αειφόρου ανάπτυξης. Απόρροια της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, και της τάσης για εξοικονόμηση ενέργειας, είναι η ανάπτυξη της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Καθώς και μια σειρά Κοινοτικές Οδηγίες που άρχισαν να εφαρμόζονται και θα εφαρμοστούν ακόμα περισσότερο, για να προωθήσουν την εγκατάσταση φυτεμένων δωμάτων (Μιχαλάκης, www.monumenta.org). Μελέτες δείχνουν ότι τα δώματα είναι οι επιφάνειες των κτιρίων με τις μεγαλύτερες θερμικές προσόδους και πως η εφαρμογή τεχνικών άμεσης και έμμεσης εξάτμισης νερού μπορούν να συμβάλουν στην επέκταση της ζώνης θερμικής άνεσης για τους χρήστες των κτιρίων και άρα στην εξοικονόμηση ενέργειας (Kotsiris, 2008). Ωστόσο, τα ενεργειακά οφέλη είναι περιορισμένα τον χειμώνα σε καλά μονωμένα κτίρια και σε συνήθη πάχη χωμάτων (Νιάχου, 2003), ενώ μεγάλη αύξηση του πάχους του υποστρώματος επιφέρει σοβαρή επιβάρυνση του φέροντος οργανισμού του κτιρίου. Για την υπέρβαση αυτών των δυσκολιών κατασκευάστηκε ταρατσόκηπος με υπόστρωμα πετροβάμβακα (Κοτσίρης, 2007), προκειμένου με μικρά πάχη υποστρώματος να επιτευχθεί υψηλή θερμική μόνωση και κατά συνέπεια εξοικονόμηση ενέργειας. Στην παρούσα εργασία επιχειρήθηκε μια άμεση μέτρηση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας για θέρμανση σε ένα τέτοιο ταρατσόκηπο σε σύγκριση με μάρτυρα. |
el |