JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
| dc.contributor.author | Ράλλη, Βασιλική | el |
| dc.date.accessioned | 2015-11-24T21:00:00Z | |
| dc.date.available | 2015-11-25T03:02:40Z | |
| dc.date.issued | 2015-11-24 | |
| dc.identifier.uri | http://nestor.teipel.gr/xmlui/handle/123456789/14234 | |
| dc.title | Ποιότητα ελαιολάδου | el |
| heal.type | Προπτυχιακή/Διπλωματική εργασία | el |
| heal.secondaryTitle | el | |
| heal.keyword | Ελαιόλαδο | el |
| heal.keyword | Ποιότητα | el |
| heal.contributorName | el | |
| heal.language | gre | el |
| heal.access | free | el |
| heal.accessText | el | |
| heal.license | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα | el |
| heal.fileFormat | * | |
| heal.recordProvider | ΤΕΙ Πελοποννησου | el |
| heal.publicationDate | 2005-01-01 | el |
| heal.abstract | Το δέντρο της ελιάς αποτελούσε θείο δώρο για τους αρχαίους Έλληνες, αφού σύμφωνα με την μυθολογία η θεά Αθηνά δώρισε το δέντρο της ελιάς στην πόλη της Αθήνας. Το ελαιόδεντρο ήταν ένας πραγματικός θησαυρός για τους αρχαίους Έλληνες. Το στεφάνωμα των νικητών των Ολυμπιακών Αγώνων γινόταν από κλάδο αγριελιάς και ονομάζονταν «κότινος». Ο κότινος κοβόταν πάντα από την ίδια γέρικη αγριελιά, την «Καλλιστέφανο» που φύτρωνε δεξιά από τον οπισθόδρομο του ναού του Δία στην Αρχαία Ολυμπία.Στα Παναθήναια που ήταν σημαντικοί αθλητικοί αγώνες της αρχαίας Αθήνας το βραβείο ήταν αμφορείς γεμάτοι λάδι. Κλαδί ελιάς κοσμεί το σήμα - έμβλημα του «Αθήνα 2004» της Ελληνικής Ολυμπιάδας, συμβολισμός και συνέχεια της παράδοσης αλλά και φόρος τιμής στο δένδρο της ελιάς.Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου (Δ.Σ.Ε.), το 98% περίπου των ελαιόδεντρων φύονται στην λεκάνη της Μεσογείου και έτσι η περιοχή αυτή δίδει το μεγαλύτερο μέρος της Παγκόσμιας ελαιοπαραγωγής. Η χώρα μας κατέχει την τρίτη θέση στην παραγωγή ελαιολάδου, η ελιά καλλιεργείται σε έκταση 6.908.110 στρεμμάτων, ενώ οι άλλες δεντρώδεις καλλιέργειες καταλαμβάνουν έκταση 9.097.440 στρεμμάτων.Στις μέρες μας, όλες οι ελαιοπαραγωγικές χώρες προσπαθούν να επεκτείνουν την κατανάλωση ελαιολάδου στις μη ελαιοπαραγωγικές χώρες εξαιτίας της σπουδαίας βιολογικής αξίας του προϊόντος αυτού, η οποία έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως. Το ελαιόλαδο όμως όντας ένας ζωντανός οργανισμός, κατά την διάρκεια της ζωής του, υπόκειται σε πολλές μεταβολές.Επομένως, ήταν αναγκαία η θεσμοθέτηση διατάξεων για την προστασία αυτού του πολύτιμου προϊόντος. Γι’ αυτό το εμπορικό πρότυπο του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου, ο κανονισμός 2568/91 της κοινότητας και το πρότυπο του Codex Alimentarius Comission (Επιτροπή του Κώδικα Τροφίμων του FAO), έχουν υιοθετήσει μεθόδους για τον προσδιορισμό αυτών των χαρακτηριστικών με σκοπό να βελτιωθεί η ποιότητα του ελαιολάδου και να προστατευθεί από την νοθεία με άλλα φυτικά έλαια. Η εργασία αυτή αποτελείται από οκτώ κεφάλαια, πιο αναλυτικά στο πρώτο κεφάλαιο αποδεικνύεται, με την παράθεση στατιστικών στοιχείων, ότι η καλλιέργεια της ελιάς και η παραγωγή ελαιολάδου αποτελεί μια από τις βασικότερες ενασχολήσεις των Ελλήνων. Επίσης αναφέρεται η θρεπτική αξία του ελαιολάδου στην υγεία του ανθρώπου. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται και αναλύονται τα κριτήρια ποιότητας του ελαιολάδου σύμφωνα με τον κανονισμό 2568/91 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και το πρότυπο του Codex Alimentarius Comission, επίσης αναφέρονται και οι κατηγορίες του ελαιολάδου.Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζονται μέσω βιβλιογραφικών πηγών οι κύριες αλλοιώσεις που υφίσταται το ελαιόλαδο. Στη συνέχεια στο τέταρτο κεφάλαιο ναφέρονται οι παράγοντες που διαμορφώνουν την ποιότητα του ελαιολάδου.Στο πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι τύποι των ελαιουργικών συγκροτημάτων και οι διαφορές της παραγωγικής διαδικασίας μεταξύ τους.Στο έκτο κεφάλαιο αναφέρονται τα μέσα αποθήκευσης και τα δοχεία συσκευασίας του ελαιολάδου καθώς και η καταλληλότητά τους. Επίσης στο ίδιο κεφάλαιο αναφέρεται και η γραμμή τυποποίησης του ελαιολάδου καθώς και οι Διεθνείς Εμπορικοί κανονισμοί για την τυποποίηση και την συσκευασία του, σύμφωνα με τον κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Στο έβδομο κεφάλαιο δίδονται πληροφορίες για το πυρηνέλαιο, το οποίο μέχρι πρόσφατα θεωρούταν ευτελές φυτικό έλαιο και απαγορεύονταν η χρησιμοποίησή του ως λάδι φαγητού, επισήμως τουλάχιστον στην Ισπανία, στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες ελαιοπαραγωγικές χώρες. Βέβαια στην βιβλιογραφία δεν υπάρχουν δεδομένα που να δικαιολογείται μια τέτοια απαγόρευση. Τέλος, στο όγδοο κεφάλαιο αναφέρονται οι διατάξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ελαιόλαδο, όπως και η διαδικασία και οι προϋποθέσεις αναγνώρισης ονομασίας προέλευσης ελαιολάδου. | el |
| heal.advisorName | Αγριοπούλου, Σοφία | el |
| heal.committeeMemberName | el | |
| heal.academicPublisher | ΤΕΙ Πελοποννήσου | el |
| heal.numberOfPages | 89 | * |
