heal.abstract |
Το κρασί είναι το παραδοσιακό προϊόν της Γουμένισσας ακόμη από την περίοδο της Τουρκοκρατίας, τότε που ντόπιοι και εβραίοι έμποροι της Θεσσαλονίκης διακινούσαν στην Ελλάδα και το εξωτερικό τα φημισμένα κόκκινα κρασιά της. Η παράδοση αυτή ενισχύθηκε και εμπλουτίστηκε με τον ερχομό των προσφύγων από τη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας, (www.methorion.gr)Η Γουμένισσα, αν και δεν έχει τη φήμη των κρασιών της γειτονικής Νάουσας, έχει σημαντικές δυνατότητες που περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες για να καρποφορήσουν. (Βέκιος, Κουκής, Τσακίρης, 1994)Οι αμπελώνες τις Γουμένισσας, μια από τις ομορφότερες ελληνικές περιοχές για αμπελοκαλλιέργεια, απλώνονται στις ανατολικές πλαγιές του όρους Πάικο και σε λόφους με απαλές κλίσεις στα νότια της πόλης, σε υψόμετρο 150-250 μέτρων. Το κλίμα είναι ηπειρωτικό με ψυχρούς χειμώνες και ξηρά καλοκαίρια. Ο βαρδάρης φυσά όλες τις εποχές του χρόνου ξορκίζοντας τις ασθένειες και η υγρασία από τη γειτονική κοιλάδα του Αξιού μετριάζει τους θερινούς καύσωνες. Στην περιοχή καλλιεργείται το Ξινόμαυρο μαζί με τη Νεγκόσκα, (από το σλαβικό όνομα της Νάουσας, Νεγκούς) ένα ντόπιο ερυθρό σταφύλι. Τα αμπέλια έχουν φυτευτεί και με τις δύο ποικιλίες, σε αναλογία 4:1 περίπου κι από τη συνοινοποίησή τους παράγεται τα μαλακό και φινετσάτο, ερυθρό κρασί με την ένδειξη Ο.Π.Α.Π Γουμένισσα. (www.greekwinefederation.gr)Το κρασί της Γουμένισσας μένει περίπου 15 μήνες σε δρύινα βαρέλια πριν εμφιαλωθεί. Ο συνδυασμός των δύο ποικιλιών δίνει στα κρασιά της έντονο κόκκινο χρώμα, πλούσιο άρωμα ώριμων φρούτων (κεράσια, φραγκοστάφυλα, σύκα) που συνδυάζεται με αρώματα καπνού και βανίλιας, εξασφαλίζοντας πολυπλοκότητα. (www.businesspleasure.gr)Το σώμα των κρασιών είναι από μέτριο ως υψηλό, με οξύτητες που σε συνδυασμό με τις τανίνες, καθιστούν την παλαίωση σχεδόν υποχρεωτική, που βελτιώνει τα κρασιά αυτά μαλακώνοντας την γεύση τους χωρίς να αφαιρεί την χαρακτηριστική στιβαρότητά τους, |
el |