heal.abstract |
Η ανάγκη για την διατήρηση των τροφίμων φάνηκε από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να οργανώνεται σε κοινωνίες. Οι αρχαίοι λαοί είχαν βρει διάφορους τρόπους συντήρησης των τροφίμων για να εξασφαλίσουν την διατροφή τους , έτσι ώστε να υπάρχουν αποθέματα σε στιγμές έλλειψής τους.Αυτή η ανάγκη για την διατήρηση των τροφίμων, την βελτίωση των των οργανοληπτικών χαρακτηριστικών τους, την εξυπηρέτηση ειδικών διαιτητικών αναγκών οδήγησε στην χρήση των προσθέτων. Τα πρόσθετα που χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα μπορεί να είναι φυσικές ουσίες, δηλαδή ουσίες που υπάρχουν από μόνες τους στη φύση, ή συνθετικές ουσίες δηλαδή ουσίες που συντίθενται από τον άνθρωπο εργαστηριακά. Η χρήση των προσθέτων στα τρόφιμα ρυθμίζεται από Νομοθεσίες και Κανονισμούς, σύμφωνα με τους οποίους επιτρέπεται η χρήση ουσιών που θεωρούνται ασφαλείς, δεδομένου ότι χρησιμοποιούνται σε καθορισμένες συγκεντρώσεις και είδη τροφίμων.Τα πρόσθετα χωρίζονται σε κατηγορίες σύμφωνα με την λειτουργία τους στα τρόφιμα που χρησιμοποιούνται. Μια κατηγορία που ανήκει στα πρόσθετα είναι τα γλυκαντικά.Τα γλυκαντικά είναι ουσίες που προστίθενται στα τρόφιμα για να τους δώσουν γλυκιά γεύση, αντικαθιστώντας τη ζάχαρη. Δημιουργήθηκαν για να καλύψουν την επιθυμία του σύγχρονου ανθρώπου για γλυκιά γεύση, συμβάλλοντας στον καλύτερο έλεγχο του σωματικού του βάρους αφού δίνουν μια πολύ γλυκιά γεύση με πολύ λίγες ή καθόλου θερμίδες και παράλληλα καθιστώντας δυνατή την κατανάλωση "γλυκών" τροφίμων και ροφημάτων από διαβητικούς, αφού δεν επηρεάζουν τα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης στο αίμα.Καθώς τα γλυκαντικά ανήκουν στα πρόσθετα έπρεπε να ορίσουμε τι είναι τα πρόσθετα, για ποιούς λόγους χρησιμοποιούνται, ποιοι είναι οι τεχνολογικοί σκοποί που εξυπηρετούν, αν είναι ασφαλή στη χρήση τους, να αναλύσουμε τις κατηγορίες και τη λειτουργία τους, τον τρόπο που κωδικοποιούνται.Έπειτα έπρεπε να ορίσουμε τι είναι τα γλυκαντικά σε ποιες ομάδες χωρίζονται, κάποιες πληροφορίες που αφορούν την χρήση και την έγκρισή τους και ο κατάλογος των γλυκαντικών που επιτρέπεται η χρήση τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επειδή τα γλυκαντικά χρησιμοποιούνται συχνότερα σε προϊόντα τα οποία καταναλώνουμε καθημερινά δίχως πολλές φορές να το γνωρίζουμε, όπως είναι η ασπαρτάμη, η οποία απαντάται στα περισσότερα προιόντα που δροσίζουν την αναπνοή, το ακετοσουλφαμικό κάλιο, το οποίο απαντάται περισσότερο σε συμπληρώματα διατροφής και στοματικά διαλύματα και το κυκλαμικό νάτριο που περιέχουν light αναψυκτικά. Βέβαια χρησιμοποιούνται και σε πολλά άλλα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης. Αυτός ήταν και ο λόγος που επιλέξαμε να μιλήσουμε γί αυτά, να τα αναλύσουμε και από την χημική τους πλευρά, περιγράφοντας την δομή όπως και τις φυσικοχημικές τους ιδιότητες, να μάθουμε με ποιον τρόπο χρησιμοποιούνται σε διάφορα προιόντα, να αναγνωρίσουμε ποια είναι τα προιοντα αυτά και πως μεταβολίζονται ή δεν μεταβολίζονται από τον ανθρώπινο οργανισμό, σε τι ποσότητες μπορούμε να τα καταναλώνουμε (πρόσληψη), τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε όταν τα καταναλώνουμε την γλυκιά γεύση. Επίσης μεγάλης σημασίας είναι και το πώς ανακαλύφθηκαν αυτές οι ουσίες όπως και πως έγινε η έγκρισή τους για να μπορούμε να τις καταναλώνουμε σήμερα. Τέλος έπρεπε να ειπωθούν και οι παρενέργειες που συνοδεύουν την χρήση τους, οι οποίες έχουν προκύψει από αρκετές μελέτες και έρευνες για τις βραχυπρόθεσμες, αλλά κυρίως τις μακροπρόθεσμες, πιθανές συνέπειες στην υγεία του ανθρώπου. |
el |