Ιδρυματικό Αποθετήριο Τ.Ε.Ι. Πελοποννήσου
Τα καροτενοειδή και ο ρόλος τους ως αντιοξειδωτικά σε φρούτα και λαχανικά
Αποθετήριο DSpace/Manakin
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
| dc.contributor.author | Χρυσολωράς, Μιχαήλ | el |
| dc.date.accessioned | 2015-11-24T21:07:27Z | |
| dc.date.available | 2015-11-25T03:16:52Z | |
| dc.date.issued | 2015-11-24 | |
| dc.identifier.uri | http://nestor.teipel.gr/xmlui/handle/123456789/14610 | |
| dc.title | Τα καροτενοειδή και ο ρόλος τους ως αντιοξειδωτικά σε φρούτα και λαχανικά | el |
| heal.type | Προπτυχιακή/Διπλωματική εργασία | el |
| heal.secondaryTitle | el | |
| heal.keyword | Φρούτα | el |
| heal.keyword | Λαχανικά | el |
| heal.keyword | Αντιοξειδωτικά | el |
| heal.contributorName | el | |
| heal.language | gre | el |
| heal.access | free | el |
| heal.accessText | el | |
| heal.license | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα | el |
| heal.fileFormat | * | |
| heal.recordProvider | ΤΕΙ Πελοποννησου | el |
| heal.publicationDate | 2013-01-01 | el |
| heal.abstract | Τα καροτενοειδή κίτρινου, πορτοκαλί και κόκκινου χρώματος είναι μεταξύ των πιο γνωστών και σημαντικών φυσικών χρωστικών ουσιών, της τα καροτένια των καρότων, το λυκοπένιο, η κόκκινη δηλαδή χρωστική της τομάτας και του καρπουζιού, η ασταξανθίνη των οστρακόδερμων, η καψορουβίνη του κοκκινοπίπερου κλπ. Βρίσκονται σε ανώτερα φυτά της στα φύκια, της μύκητες και στα βακτήρια, σε φωτοσυνθετικούς και μη φωτοσυνθετικούς ιστούς συνοδεύοντας της χλωροφύλλες. Αντίθετα με της χλωροφύλλες και της ανθοκυανίνες, τα καροτενοειδή μπορούν να βρεθούν και στα ζώα, όπου είναι και η αιτία για τα χρώματα των πουλιών, των ψαριών, των εντόμων και για κάποια ασπόνδυλα ζώα. Από τη στιγμή που τα καροτενοειδή σχηματίζονται μόνο στα φυτά, τα φυτικά καροτενοειδή αποτελούν την πηγή όλων των ζωικών καροτενοειδών. Ζωικά προϊόντα της το γάλα, το βούτυρο και ο κρόκος του αυγού περιέχουν καροτενοειδή. Τα καροτενοειδή αποτελούν βασικό στοιχείο της δίαιτας των ζώων γιατί μ' αυτά συνθέτουν τα απαραίτητα ποσά βιταμίνης Α. Γι' αυτό το λόγο τα καροτενοειδή και κυρίως τα καροτένια χαρακτηρίζονται σαν προβιταμίνες Α. Τα καροτενοειδή έχουν πάρει το όνομά της από το κύριο χαρακτηριστικό της ομάδας της το β-καροτένιο, την πορτοκαλί χρωστική ουσία που απομονώθηκε πρώτα από τα καρότα (Baucus carota) από τον Wachenroeder το 1824. Έξι χρόνια αργότερα ο Berzelius ονόμασε της χρωστικές ουσίες των κίτρινων φύλλων, ξανθοφύλλες. Το 1906 ο Tswett κατάφερε τον πρώτο διαχωρισμό των χρωστικών ουσιών των φύλλων με το να εφεύρει την χρωματογραφική μέθοδο. Ξεχώρισε τέσσερις καροτενοειδείς χρωστικές ουσίες από δύο πράσινες χλωροφύλλες και αναγνώρισε ότι οι κίτρινες χρωστικές ουσίες σχηματίζουν οικογένεια. Ένα χρόνο αργότερα τα καροτενοειδή χαρακτηρίστηκαν σαν ισοπρενοειδή παράγωγα (Willstaetter και Mieg, 1907). Το 1930, ο Karrer αποσαφήνισε την δομή του β-καροτένιου και της βιταμίνης Α. Εξαιτίας της δουλειάς που έγινε στη σχολή του, καθιερώθηκε η δομή των περισσότερων καροτενοειδών της και αναγνωρίστηκε η συμμετρική δομή πολλών καροτενοειδών. Ο Zechmeister εισήγαγε την έννοια των πολυενίων και ο Kuhn απέδειξε την σχέση μεταξύ του χρώματος και της συζυγίας των διπλών δεσμών στην αλυσίδα.Το 1934 ο Zechmeister εξέδωσε την πρώτη μονογραφία για τα καροτενοειδή (Zechmeister, 1934). Τον ίδιο χρόνο ο Lederer εξέδωσε τρεις μονογραφίες για τα καροτενοειδή, όπου μία από της οποίες αναφερόταν ειδικά στα φυτικά καροτενοειδή (Lederer, 1934). Ακολούθησε περαιτέρω εργασία από της Karrer και Jucker (1948) και ο Goodwin (1952) διεξήγαγε έρευνα εκ της σχετικής συγκριτικής βιοχημείας των καροτενοειδών. Εν τω μεταξύ, ο αριθμός των καροτενοειδών που είχαν ανακαλυφθεί αυξήθηκε από 15 σε 80 εξαιτίας της βελτίωσης των μεθόδων της απομόνωσης, της ανάπτυξης, της αφομοίωσης της χρωματογραφίας από την σχολή του Kuhn και του Strain, των μεθόδων οξειδωτικής μείωσης και της εξέλιξης των συνθετικών μεθόδων. Προφανώς σε μια τόσο μη κορεσμένη ουσία, της μεγάλος αριθμός γεωμετρικών ισομερών διατάξεων από "cis" και "trans" είναι πιθανόν. Αυτό το θέμα διερευνήθηκε από τον Zechmeister (1962). Μετά το 1960 της ο της διαχωρισμός της λεπτής στρώσης χρωματογραφίας επέτρεψε ραγδαία πρόοδο σ' αυτόν το τομέα. Η παροχή πρόσθετων φασματοσκοπικών μεθόδων, της ο υπέρυθρος (IR), ο πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός (NMR) και η φασματομέτρηση της μάζας έφεραν μια επαναστατική πρόοδο. Στη στερεοχημεία εφαρμόζονται η οπτική περιστροφική διάχυση (ORD) και ο κυκλικός διχροϊσμός (CD). | el |
| heal.advisorName | Βαρζάκας, Θεόδωρος | el |
| heal.committeeMemberName | el | |
| heal.academicPublisher | ΤΕΙ Πελοποννήσου | el |
| heal.numberOfPages | 87 | * |
