heal.abstract |
Η συκιά, δένδρο οπωροφόρο με καρπό εξαιρετικά θρεπτικό, πλούσιο σε θερμίδες και πολύ γευστικό, υπήρξε και υπάρχει από την 4η π.χ. χιλιετία στο διαιτολόγιο του ανθρώπου όπου και πιθανότατα άρχισε η πρώτη καλλιέργειά της στη Συρία. Σήμερα καλλιεργείται σε όλο σχεδόν τον πλανήτη, ιδιαίτερα σε χώρες της εύκρατης και τροπικής ζώνης. Η σπουδαιότητά της στην ελληνική ιστορία έρχεται αμέσως μετά από αυτή της ελιάς και του αμπελιού. Εκτός από το νωπό σύκο, προκειμένου να υπάρχει καθ' όλη τη διάρκεια του έτους και να είναι εφικτή η κατανάλωσή του όλες τις εποχές, προέκυψε το αποξηραμένο σύκο, το οποίο έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Τα αποξηραμένα σύκα μπορούν να μολυνθούν με μυκοτοξίνες και κυρίως με τις αφλατοξίνες. Γι' αυτό λοιπόν, θεωρείται αναγκαίος ο έλεγχος του σχηματισμού αφλατοξινών και η μείωση των επιπέδων τους. Ένας τρόπος αντιμετώπισης των αφλατοξινών, είναι η εφαρμογή όζοντος σε αέριο μορφή ή διαλυμένο σε νερό. Σε χαμηλές συγκεντρώσεις όζοντος προστατεύονται τα αποξηραμένα σύκα από μεταγενέστερες μολύνσεις από μύκητες ενώ υψηλότερες δόσεις απαιτούνται για την θανάτωση των μυκήτων. |
el |