Ιδρυματικό Αποθετήριο Τ.Ε.Ι. Πελοποννήσου

Παραγωγή βρώσιμης ελιάς θρούμπας Θάσου ποικιλιακά φυσικοχημικά και οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, θρεπτική αξία, πιστοποίηση-ΠΟΠ: η επίδραση του μύκητα PHOMA OLEAE

Αποθετήριο DSpace/Manakin

Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.author Κομνηνού, Ιωάννα el
dc.date.accessioned 2015-11-24T21:07:43Z
dc.date.available 2015-11-25T03:17:05Z
dc.date.issued 2015-11-24
dc.identifier.uri http://nestor.teipel.gr/xmlui/handle/123456789/14645
dc.title Παραγωγή βρώσιμης ελιάς θρούμπας Θάσου ποικιλιακά φυσικοχημικά και οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, θρεπτική αξία, πιστοποίηση-ΠΟΠ: η επίδραση του μύκητα PHOMA OLEAE el
heal.type Προπτυχιακή/Διπλωματική εργασία el
heal.secondaryTitle el
heal.keyword Ελιές el
heal.keyword Θρεπτικές ουσίες el
heal.keyword Θάσος el
heal.contributorName el
heal.language gre el
heal.access free el
heal.accessText el
heal.license Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα el
heal.fileFormat PDF *
heal.recordProvider ΤΕΙ Πελοποννησου el
heal.publicationDate 2013-01-01 el
heal.abstract Η ευρωπαϊκή ελιά (Olea europaea L.) με 2x=46 χρωμοσώματα, αποτελεί πηγή βρώσιμου λαδιού και επεξεργασμένων βρώσιμων καρπών. Ανήκει στην τάξη Oleales και στην οικογένεια Oleaceae, της υποοικογένειας Oleoideae (x=23). Η οικογένεια Oleaceae διαθέτει 30 γένη όπως τα Ligustrum, Jasminum, Fraxinus, Forsythia και Syringa, που περιλαμβάνουν και καλλωπιστικά είδη και διάφορα άλλα φυτά. Το γένος Olea περιλαμβάνει περίπου 30 είδη, που κατανέμονται από τη νότια έως την τροπική και βορειοανατολική Αφρική, αλλά συναντώνται και στη δυτική Κίνα, την Ινδία, τη Μαλαισία, την Αυστραλία, τις Η.Π.Α. (Walton, 1995).Από το γένος Olea μόνο το είδος Olea europaea L. παρουσιάζει εμπορικό ενδιαφέρον και το οποίο απαρτίζεται από πολλές ομάδες και από 2600 ποικιλίες. Η ελιά προήλθε από την ανατολική λεκάνη και είναι μια από τις αρχαιότερες καλλιέργειες. Είναι υποτροπικό είδος, αειθαλές και υπεραιωνόβιο (Θεριός, 2005).Η ελιά φαίνεται πως ως αυτοφυές δένδρο ήταν γνωστή στη λεκάνη της Μεσογείου πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια. Απολιθώματα φύλλων ελιάς έχουν βρεθεί στο Mongardino στην Ιταλία, ενώ στην Κύμη της Εύβοιας έχουν βρεθεί απολιθωμένα φύλλα του είδους Olea noti. Πιθανόν η άγρια ελιά κατάγεται από την Μικρά Ασία όπου ακόμη και σήμερα βρίσκεται σε εξαιρετική αφθονία και δημιουργεί πυκνούς ελαιώνες. Άλλες έρευνες υποδεικνύουν ως περιοχή προέλευσης της ελιάς την Κάτω Αίγυπτο, τη Ναμίμπια ή την Αιθιοπία (Loukas & Krimbas, 1983). Επίσης, στη Βόρειο Αφρική έχουν βρεθεί ευρήματα που μαρτυρούν την εξάπλωση του δένδρου (Ποντίκης, 2000).Από τον 20ο π.Χ. αιώνα, παρατηρείται αύξηση των γυρεόκοκκων της ελιάς, σύμφωνα με παλαιοβοτανικά δεδομένα. Ερευνητικά δεδομένα παρέχουν αρκετά στοιχεία που επιβεβαιώνουν την καλλιέργεια της ελιάς από την Παλαιολιθική εποχή, καθώς γυρεόκοκκοι της ελιάς εμφανίζονται κατά το 6.000 π.Χ. στην Ήπειρο, το 3.255 π.Χ. στην Ανατολική Στερεά και το 3.200 π.Χ. στη Θεσσαλία (International Olive Oil Council).Η αρχαιοβοτανική όμως εμφάνιση της ελιάς μαρτυρείται στην Πρώτο-Μινωική περίοδο δηλαδή γύρω στο 2.500-2.000 π.Χ. Βρέθηκαν απανθρακωμένα αρχαιοβοτανικά ξύλα που είχαν ίχνη κλαδέματος και με αυτά τα δεδομένα υπάρχει η βεβαιότητα πλέον ότι η ελιά όχι μόνο υπήρχε στην Πρώτο-Μινωική Κρήτη αλλά και ότι χρησιμοποιούσαν το ξύλο της. Δεν μπορούμε όμως αυτόματα να συμπεράνουμε ότι την καλλιεργούσαν για την κατανάλωση του καρπού, και αυτό γιατί η ελιά είναι πικρή εάν δεν μεταποιηθεί. Παράλληλα οι αρχαιότερες ενδείξεις σύνθλιψης της ελιάς για την παραγωγή λαδιού προέρχονται από την Κρήτη και συγκεκριμένα από την Μέσο- Μινωική εποχή στην αρχαιολογική θέση Χαμαλεύρι (2.160-200 π.Χ.). Σε αυτή την περιοχή βρέθηκαν θρυμματισμένοι πυρήνες ελιάς αυτό αποτελεί μάρτυρα της σύνθλιψης που γινόταν για να παραχθεί λάδι (Ανώνυμος, 2006, Θεριός, 2005).Επίσης στην αρχαιολογική περιοχή της Κνωσού βρέθηκαν καρποί ελιάς από την πρώιμη εποχή του χαλκού. Αυτό είναι κάτι που ενισχύει την άποψη ότι ο πλούτος του Μινωικού Βασιλείου οφειλόταν στο εμπόριο του κρητικού ελαιολάδου που σημείωνε μεγάλη επιτυχία (Standish,1960, Hartman and Bougas, 1970).Σύμφωνα με τον Όμηρο, η ελιά καλλιεργούνταν ήδη στην Ελλάδα για πάνω από 10.000 έτη. Τα ελαιόδεντρα κυριάρχησαν στην πετρώδη ελληνική επαρχία και έγιναν στυλοβάτες της ελληνικής κοινωνίας (Εικ. 1). Ήταν τόσο ιερά που εκείνοι που τα έκοβαν καταδικάζονταν σε θάνατο ή εξορία. Στην αρχαία Ελλάδα ο κλάδος ελιάς συμβόλιζε την ειρήνη και την νίκη (Θεριός, 2005). Όμως η καλλιεργούμενη μορφή της O. europaea, γνωστή ως var. europaea, πιστεύεται ότι προήλθε από υβριδισμό ανάμεσα στην O. laperrinii και την O. africana (= chrysophylla), δύο άγρια είδη με τα οποία έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Το πρώτο συναντάται σήμερα σε περιοχές της νότιας Σαχάρας και το δεύτερο στην Κένυα, την Ουγκάντα, την Αιθιοπία και βόρεια ως τα σύνορα του Σουδάν με την Αίγυπτο (Walton, 1995).Οι Ρωμαίοι συνέχισαν την επέκταση της καλλιέργειας της ελιάς στις χώρες που οριοθετούν τη Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας την ως ειρηνικό μέσο στις κατακτήσεις τους για τη δημιουργία νέων οικισμών. Η καλλιέργεια της ελιάς στη Μασσαλία άρχισε κατά το 600 π.Χ. περίπου και στη συνέχεια διαδόθηκε σε ολόκληρη τη Γαλατία. Η ελιά πρωτοκαλλιεργήθηκε στη Σαρδηνία κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, ενώ στην Κορσική μετά την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (International Olive Oil Council).Με την ανακάλυψη της Αμερικής (1492 μ.Χ.), η καλλιέργεια της ελιάς διαδίδεται πέρα από τη Μεσόγειο. Τα πρώτα ελαιόδεντρα μεταφέρθηκαν από τη Σεβίλλη στις δυτικές Ινδίες και αργότερα στην αμερικανική ήπειρο. Από το 1560 μ.Χ., καλλιεργούνται στο Μεξικό, το Περού, την Καλιφόρνια, τη Χιλή και την Αργεντινή, όπου ένα από τα πρώτα δένδρα που φυτεύτηκαν εκεί υπάρχει έως σήμερα (Ποντίκης, 2000). el
heal.advisorName Βαρζάκας, Θεόδωρος el
heal.committeeMemberName el
heal.academicPublisher ΤΕΙ Πελοποννήσου el
heal.numberOfPages 82 *


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στην ακόλουθη συλλογή(ές)

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναζήτηση Αποθετηρίου


Σύνθετη Αναζήτηση

Πλοήγηση

Ο Λογαριασμός μου

Στατιστικές