heal.abstract |
Το αβοκάντο (Persea Americana Miller) είναι ιθαγενές των τροπικών περιοχών του Μεξικού και της κεντρικής Αµερικής. Από τις περιοχές αυτές προέρχονται οι τρεις σηµαντικότεροι δενδροκοµικοί τύποι που παράγουν καρπούς (οι τύποι του Μεξικού, της Γουατεµάλας και των ?υτικών Ινδιών) και στους οποίους περιλαµβάνονται οι κυριότερες εµπορικές ποικιλίες Εκτός από τις τροπικές περιοχές της Αµερικής όπου είναι ιθαγενές, το αβοκάντο καλλιεργείται σήµερα σε πολλές άλλες τροπικές ή υποτροπικές περιοχές όπως της Αφρικής, της Αυστραλίας, του Ισραήλ και στην Ευρώπη οι Νότιες περιοχές της Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας και Κορσικής. Το αβοκάντο ευδοκιµεί όχι µόνο στα υγρά και τροπικά κλίµατα απ' όπου κατάγεται αλλά και σε ηµίξηρες περιοχές, όπου αναπτύσσονται και τα εσπεριδοειδή (Morton 1987).Στη χώρα µας συστηµατική προσπάθεια για την διάδοση της καλλιέργειας του αβοκάντο άρχισε το 1968 από το Ινστιτούτο Ελιάς και υποτροπικών Φυτών Χανίων. Σήµερα καλλιεργείται κυρίως στην Ν. Κρήτη (Χανιά και Ρέθυµνο) σε έκταση περίπου 6.200 στρεµµάτων όπου από αυτά τα 5.200 στρέμματα βρίσκονται στα Χανιά 800 στρέμματα στο Ρέθυμνο 100 στρέμματα στο Ηράκλειο και 100 στην υπόλοιπη Ελλάδα, και η παραγόµενη ποσότητα καρπών ανέρχεται σε 5.500 τόνους περίπου το έτος, από τους οποίους οι 1.200 - 1.700 τόνοι εξάγονται σε αγορές της Ευρώπης και οι υπόλοιποι καταναλώνονται στην εγχώρια αγορά. Παράλληλα, εισάγονται στην Ελλάδα κάθε χρόνο περίπου 2.500 με 3.000 τόνοι αβοκάντο (Δ/νση Γεωργίας 2010).Υπάρχει αξιόλογο οικονοµικό ενδιαφέρον για την επέκταση της καλλιέργειας δεδοµένου ότι θεωρείται σηµαντική εναλλακτική διέξοδος για την αντικατάσταση παραδοσιακών καλλιεργειών που αντιµετωπίζουν δυσκολίες στην διάθεσή τους. Σύµφωνα µε τις προβλέψεις ειδικών η καλλιέργεια του αβοκάντο θα πρέπει να επεκταθεί στην Κρήτη σε έκταση 10.000 περίπου στρεµµάτων τα οποία θα βρεθούν από την εγκατάλειψη εσπεριδοειδών (κυρίως µανταρινιάς) και ελιάς (κυρίως τσουνάτης και θρουµπολιάς).Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες από τις νέες περιοχές όπου έχει εισαχθεί η καλλιέργεια του αβοκάντο παρά το ότι η προσαρµογή του γενικά στις τοπικές περιοχές είναι ικανοποιητική, παρατηρούνται συχνά µειωµένες αποδόσεις όπως π.χ στην σηµαντικότερη εµπορική ποικιλία Fuerte. Η µειωµένη αυτή παραγωγικότητα του αβοκάντο και ιδιαίτερα της προαναφερθείσας ποικιλίας Fuerte µπορεί να αποδοθεί σε διάφορους λόγους όπως στο κλίµα, στις καλλιεργητικές τεχνικές και κατά ένα σηµαντικό µέρος σε ελλιπή ή ατελή επικονίαση και σε δυσχέρειες κατά το στάδιο της καρπόδεσης (Bergh 1996 , Loupassaki et al. 1995, 1997).Η επίδραση των συνθηκών του περιβάλλοντος στις διαδικασίες αυτές (άνθηση, επικονίαση, καρπόδεση) είναι καθοριστικής σηµασίας για κάθε καλλιέργεια. Η σηµασία τους όµως για το αβοκάντο είναι επαυξηµένη λόγω της γνωστής ιδιαιτερότητας του είδους αυτού όσον αφορά την βιολογία του άνθους (διχογαµία) αλλά και για το γεγονός ότι πολλές από τις νέες περιοχές στις οποίες καλλιεργείται σήµερα όπως είναι και η χώρα µας βρίσκονται στα όρια της ζώνης καλλιέργειας του αβοκάντο. |
el |