heal.abstract |
Είναι γνωστό ότι πολλοί αέριοι ρύποι επιδρούν δυσμενώς, στα (ρυτά προκαλώντας οξεία (καταστροφή ιστών) ή χρόνια τοξικότητα (διαταραχή φυσιολογικών λειτουργιών). Η επικινδυνότητα των φωτοχημικών ρύπων και ειδικότερα του τροποσφαιρικού όζοντος οφείλεται κυρίως στις εξής ιδιότητές τους: α) έχουν ισχυρή φυτοτοξική δράση, β) δεν αποδομούνται σε καθαρή ατμόσφαιρα και γ) μεταφέρονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. Το όζον συγκαταλέγεται στους διασυνοριακούς ρύπους σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης για τη Διασυνοριακή Αέρια Ρύπανση του Ο.Η.Ε, η οποία καθορίζει τα "κρίσιμα επίπεδα'^ πέραν των οποίων αναμένονται επιπτώσεις στη χλωρίδα της Ευρώπης. Μέσα στα πλαίσια ειδικού διεθνούς προγράμματος (ICP Vegetation, UN- NECE, yield response and ozone injury on phaseolus vulgaris) το καλοκαίρι του 2010, έγινε βιοκαταγραφή των φυτοτοξικών επιπέδων του ατμοσφαιρικού αυτού ρύπου στη περιοχή της Μεσσηνίας. Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την εκτίμηση αυτών των επιπέδων ήταν η έκθεση στη φυσική ατμόσφαιρα της περιοχής της Καλαμάτας δύο ειδικών βιοτύπων φασολιού {phaseolus vulgaris), ενός ευαίσθητου ( S123) και ενός ανθεκτικού στο όζον(Κ156). Συγκεκριμένα 13 φυτά από κάθε βιότυπο καλλιεργήθηκαν, αναπτύχθηκαν και τέλος έγιναν εργαστηριακές μετρήσεις και παρατηρήσεις πάνω στο φύλλωμα και τη βιομάζα τους με σκοπό την καταγραφή των επιπτώσεων του ρύπου. Το πείραμα έδειξε υψηλές συγκεντρώσεις του ρύπου στη Μεσσηνία. Αυτό ίσως εξηγεί τα χαρακτηριστικά συμπτώματα όζοντος που έχουν παρατηρηθεί σε καλλιέργειες και στη φυσική βλάστηση της περιοχής. |
el |