heal.abstract |
Η παρούσα εργασία αναφέρεται, όπως αποτυπώνεται και στον τίτλο της, στον κρόκο και συγκεκριμένα στο καλλιεργούμενο είδος Crocus sativus. Ο κρόκος είναι ένα αρωματικό και παράλληλα φαρμακευτικό φυτό με σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή κληρονομιά. Στην Ελλάδα καλλιεργείται αποκλειστικά στον νομό Κοζάνης και γι’ αυτό πλέον καλείται επίσημα Κρόκος Κοζάνης. Πλέον, ο κρόκος έχει συνδεθεί τόσο με την περιοχή της Κοζάνης αλλά και η περιοχή της Κοζάνης με τον κρόκο που δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε πως η Κοζάνη έδωσε ταυτότητα στον κρόκο αλλά και ο κρόκος από την μεριά του έδωσε ταυτότητα στην Κοζάνη (όπως άλλωστε και η τρούφα και ο λιγνίτης). Αναφερόμενοι στον ελληνικό κρόκο αναμφισβήτητα ο νους μας θα ταξιδέψει στην Κοζάνη, Η οποία έχει συνδέσει το όνομά της με ένα προϊόν που της ανήκει ως Π.Ο.Π. (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) γεγονός από το οποίο αποκομίζει -όπως θα δούμε- πολύ μεγάλα οφέλη (στήριξη θέσεων εργασίας, στήριξη εθνικής οικονομίας αποδίδοντας περίπου 4,400.000 € κάθε έτος κ.α.). Οφέλη σε τέτοιο βαθμό που ο κρόκος αποτελεί την αιχμή του δόρατος στην αναπτυξιακή προσπάθεια που καταβάλει η Περιφέρεια Δ. Μακεδονίας και ο τοπικός Αναγκαστικός Συνεταιρισμός Κροκοπαραγωγών Κοζάνης για την τόνωση της τοπικής οικονομίας, τη στήριξη και ενδυνάμωση του αγροτικού εισοδήματος και αποτελεί πρωτοπόρο προϊόν στην καθοδήγηση του πρωτογενούς τομέα σε νέες εναλλακτικές και σαφώς ποιοτικές καλλιέργειες. Ο κρόκος καλλιεργείται σε διάφορες περιοχές ανά τον κόσμο με επίκεντρο την Ασία, η οποία παράγει τη συντριπτική ποσότητα του κρόκου, και την Ευρώπη, η οποία παράγει τον ποιοτικότερο παγκοσμίως κρόκο με τον ελληνικό κρόκο να έχει τον πρώτο λόγο. Η καλλιέργεια του κρόκου συμπεριλαμβάνεται στη γεωργική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξαιτίας της υψηλής προστιθέμενης αξίας του προϊόντος, λόγω των σταθερών και φιλικών προς το περιβάλλον καλλιεργητικών μεθόδων, της πολυετούς φύσης της καλλιέργειας μιας καλλιέργειας που συντελεί στην άριστη χρήση των υδάτινων πόρων και στην ελαχιστοποίηση της διάβρωσης του εδάφους, του χαρακτήρα της ως ιδανική καλλιέργεια για φτωχές αγροτικές περιοχές αλλά και των πολλαπλών χρήσεών του (μαγειρική, θρησκευτική, βαφική και ιατρική). |
el |