heal.abstract |
Η έννοια της αρχιτεκτονικής τοπιού με φαγώσιμα ειδή έχει εμφανίσει πολλά χρόνια πριν, είναι τόσο παλιά όσο και η κηπουρική, αν και έχει υποστεί μια αναβίωση τα τελευταία χρόνια. Αρχαίοι Περσικοί κήποι που συνδυάζουν τόσο βρώσιμα όσο και καλλωπιστικά φυτά, Μεσαιωνικά μοναστήρια δημιουργούσαν κήπους που περιελάμβαναν φρούτα, λαχανικά, λουλούδια αλλά και βότανα. Οι αστικοί κήποι γνώρισαν μέρες δόξας στις αρχές του 20ου αιώνα, τότε οπού για φιλανθρωπικούς σκοπούς δίνονταν ένα κομμάτι Γής το όποιο καλλιεργούνταν από τους κοινωνικά αδύναμους (ανέργους, πρώην κρατούμενους κλπ). Στην παρούσα πτυχιακή εργασία, γίνεται μια προσέγγιση της αρχιτεκτονικής τοπιού με εποχιακά λαχανικά, αειθαλή και φυλλοβόλα δέντρα στην Ελληνική Γή. Αναπτύσσεται ένα παράδειγμα μελέτης και κατασκευής ενός τέτοιου κήπου με την χρήση οπωροκηπευτικών και πως αυτά μπορούν να εναλλαχθούν στο χρόνο με βάση τις εδαφοκλιματικές τους απαιτήσεις , τις απαιτήσεις τους στο χώρο αλλά και τις προσωπικές τους απαιτήσεις. Ακολουθεί μια πρόταση συνύπαρξης αυτών των ειδών σχετικά με την συγκεκριμένη τεχνική αρχιτεκτονικής τοπιού, τονίζοντας τους περιορισμούς αλλά και τα οφέλη από μια τέτοια τεχνική. |
el |