dc.contributor.author | Γιαννακόπουλος, Χρήστος | el |
dc.date.accessioned | 2020-01-13T10:05:07Z | |
dc.date.available | 2020-01-13T10:05:07Z | |
dc.date.issued | 2020-01-13 | |
dc.identifier.uri | http://nestor.teipel.gr/xmlui/handle/123456789/18663 | |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 3.0 Ηνωμένες Πολιτείες | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/3.0/us/ | * |
dc.title | Καταγραφή των παρασίτων του δάκου της ελιάς Bactrocera oleae (Diptera: Tephritidae) στην Αχαϊα | el |
heal.type | Προπτυχιακή/Διπλωματική εργασία | |
heal.keyword | Ελιές | el |
heal.keyword | Ασθένειες | el |
heal.keyword | Εχθροί | el |
heal.keyword | Δάκος της ελιάς | el |
heal.keyword | Πειραματική μελέτη | el |
heal.language | el | |
heal.access | free | |
heal.recordProvider | ΤΕΙ Πελοποννήσου, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής | el |
heal.publicationDate | 2016-06-07 | |
heal.abstract | Ο δάκος της ελιάς φέρει την επιστημονική ονομασία Bactrocera oleae (Gmelin). Προκαλεί καταστροφές τεραστίου μεγέθους στις ελαιοπαραγωγές και έχει χαρακτηριστεί για την Ελλάδα ως ένα από τα πλέον βλαβερά έντομα. Ο έλεγχος και ο περιορισμός του γίνεται κυρίως μέσω της χρήσης χημικών εντομοκτόνων. Ωστόσο, τα συμβατά εντομοκτόνα είναι επιβλαβή τόσο για το περιβάλλον όσο για το σύνολο του οικοσυστήματος. Επίσης, η ανεξέλικτη αλλά και η μη ορθολογική χρήση τους έχει ως αποτέλεσμα τα επιβλαβή έντομα να αποκτούν ανθεκτικότητα στα αντίστοιχα σκευάσματα. Έτσι, το φαινόμενο της ανθεκτικότητας, έχει οδηγήσει πολλούς ερευνητές και κυρίως αυτούς, οι οποίοι ανήκουν στις χώρες της μεσογείου, όπου εντοπίζεται και το μεγαλύτερο πρόβλημα, να προσπαθούν να αναπτύξουν εναλλακτικές μεθόδου αντιμετώπισης των εντόμων. Ο σκοπός, της ένταξης των εναλλακτικών μεθόδων αντιμετώπισης, είναι η εξάλειψη ή ο περιορισμός των επεμβάσεων με εντομοκτόνα. Για να θεωρηθεί επιτυχής η παραπάνω έρευνα, θα πρέπει να μελετηθούν και εν συνεχεία να καταγραφούν τα παράσιτα του δάκου της ελιάς. Στη χώρα μας τα πιο σημαντικά παράσιτα του δάκου είναι αυτά, τα οποία ανήκουν στην οικογένεια Chalcididae και Braconidae. Στην οικογένεια Chalcididae σημαντικά θεωρούνται τέσσερα εκτοπαράσιτα Υμενόπτερα και είναι τα εξής: Eupelmus urozonus, Pnigalio mediterraneus, Eurytoma martellii και τέλος Cytoptyx latipes. Τα παραπάνω αναπτύσσονται εις βάρος των προνυμφών του δάκου. Στην οικογένεια Braconidae ανήκει το ενδοπαράσιτο Psyttalia (Opius) concolor (Szepligeti), το οποίο ωοτοκεί στις προνύμφες του δάκου, οι οποίες βρίσκονται μέσα στο καρπό του δένδρου. Ωστόσο, το P. mediterraneus προσβάλλει ακόμα τον πυρηνοτρήτη και συγκεκριμένα τη φυλλόβια γενεά, εκτός από το δάκο. Η καταγραφή των παρασίτων για την βιολογική καταπολέμηση φέρει δύο μεγάλα προβλήματα. Το ένα πρόβλημα είναι το μικρό ποσοστό των πληθυσμών των παρασίτων σε σύγκριση με αυτό του δάκου και συγκεκριμένα με ποσοστό μικρότερο από 5%. Ενώ το δεύτερο πρόβλημα είναι η ευαισθησία τους στις χαμηλές θερμοκρασίες. Ακόμα, ο τρόπος, με τον οποίο αναπαράγονται, σε συνδυασμό με τα παραπάνω μειονεκτήματα δεν δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες ώστε να δημιουργηθεί εργαστηριακός πληθυσμός. Ωστόσο, σε κάποιες χώρες, όπως για παράδειγμα στην Ιταλία συναντώνται εργαστηριακοί πληθυσμοί κάποιων παρασίτων όπως για παράδειγμα το Opius concolor, το οποίο διατίθενται στην αγορά για τη βιολογική καταπολέμηση του δάκου της ελιάς. | el |
heal.advisorName | Σκούρας, Παναγιώτης | el |
heal.committeeMemberName | n/a | el |
heal.academicPublisher | ΤΕΙ Πελοποννήσου | el |
heal.academicPublisherID | teipel | |
heal.fullTextAvailability | true |
Οι παρακάτω άδειες σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο: